- poranić się
- сов.1) пора́нить друг дру́га2) пора́ниться, поре́затьсяSyn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
poranić się
Смотреть что такое "poranić się" в других словарях:
poranić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odnieść wiele ran, zostać poranionym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poranił się w czasie wypadku. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} zadać rany jeden… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poranić — dk VIa, poranićnię, poranićnisz, poranićrań, poranićnił, poranićniony «zranić wielu albo zranić kogoś, coś w wielu miejscach; pokaleczyć» Pocisk poranił ludzi w schronie. Żołnierz poraniony w bitwie. Niedźwiedź poranił owce. Poranić sobie stopy… … Słownik języka polskiego
porżnąć się || porznąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pokaleczyć się, zadać sobie samemu rany jakimś ostrym narzędziem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po pijanemu porżnął się szkłem. W szale porżnęła się żyletką. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poharatać — dk I, poharataćam, poharataćasz, poharataćają, poharataćaj, poharataćał, poharataćany 1. posp. «poranić, dotkliwie skaleczyć w wielu miejscach» Poharatać rywala nożem. Poharatać sobie szkłem nogę. 2. posp. «pociąć, podziurawić, połamać,… … Słownik języka polskiego
postrzelać — dk I, postrzelaćam, postrzelaćasz, postrzelaćają, postrzelaćaj, postrzelaćał, postrzelaćany 1. «spędzić pewien czas na strzelaniu» Trzeba postrzelać dla wprawy. 2. «zranić strzałami kogoś lub coś w wielu miejscach; strzelając poranić, pozabijać… … Słownik języka polskiego
rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… … Słownik języka polskiego
porżnąć — a. porznąć dk Va, porżnąćnę, porżnąćniesz, porżnąćnij, porżnąćnął, porżnąćnęła, porżnąćnęli, porżnąćnięty, porżnąćnąwszy 1. «rżnąc, wiele czegoś pociąć, naciąć; rozciąć, zarysować coś w wielu miejscach; rżnąc podzielić coś na wiele części; pociąć … Słownik języka polskiego
podrapać — dk IX, podrapaćpię, podrapaćpiesz, podrapaćdrap, podrapaćał, podrapaćany 1. «drapiąc poranić, porysować, zostawić szramy» Podrapane do krwi ręce. Krzaki jeżyn podrapały mu nogi. 2. «poskrobać, potrzeć czymś ostrym, zwykle paznokciami» Podrapać… … Słownik języka polskiego
pokaleczyć — dk VIb, pokaleczyćczę, pokaleczyćczysz, pokaleczyćlecz, pokaleczyćczył, pokaleczyćczony «poranić, skaleczyć w wielu miejscach albo kilka osób, zwierząt» Szkło pokaleczyło mu całą twarz. Odłamki pokaleczyły pasażerów. pokaleczyć się «stać się… … Słownik języka polskiego
pokrwawić — dk VIa, pokrwawićwię, pokrwawićwisz, pokrwawićkrwaw, pokrwawićwił, pokrwawićwiony 1. «poranić, pokaleczyć do krwi» Pokrwawione zwłoki. 2. «poplamić, zalać krwią» Pokrwawić ubranie. pokrwawić się strona zwrotna czas. pokrwawić (zwykle w zn. 1)… … Słownik języka polskiego
skłuć — dk Xa, skłuję, skłujesz, skłuj, skłuł, skłuty «poranić kogoś, podziurawić coś kłując, pokłuć; zabić kłując» Miał ciało skłute igłami strzykawek. Ranni byli skłuci bagnetami. Skłuli dzika dzidami. skłuć się «pokłuć siebie wzajemnie» … Słownik języka polskiego
